İşte gidiyorum, bir şey demeden
Arkamı dönmeden, şikayet etmeden
Hiçbir şey almadan, bir şey vermeden
Yol ayrılmış, görmeden, gidiyorum
Ne küslük var ne, pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki, senin yanında
Sesin uzaklaşır, her bir adımda
Ayak izim, kalmadan, gidiyorum
Ne küslük var ne, pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki, senin yanında
Sesin uzaklaşır, her bir adımda
Ayak izim, kalmadan, gidiyorum
Gerdiğin tel, kalbimde kırılmadı
Gönülkuşu, şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen, gibi sarılmadı
Işığımız, sönmeden, gidiyorum
26 Nisan 1986’da Ukranya’nın Çernobil kentinde nükleer santralin reaktörlerindeki patlama Hiroşima ve Nagazaki’ye atılan atom bombalarından daha etkili olmuş Türkiye’yi büyük ölçüde etkilemiştir. Karadeniz bölgesinde kanser vakaları 1995 yılında sonra 3 katına ulaşmıştı. İşte Karadenizli sanatçı Kazım Koyuncu’da Çernobil kurbanlarından biri olup 25 Haziran 2005’te 33 yaşında yukarıda yazdığım bestesiyle ayrılmıştır. O günlerde sanatçı Volkan Konak, ölenlerin kanserden ölmediklerini iddia edenlere, “Ölüleri mezardan çıkarıp otopsisini yaptınızda mı kanserden öldüklerini söylüyorsunuz” sözleri unutulmadı. Koyuncu’nun 25 Haziran 2021 ölüm yıldönümü nedeniyle rahmetle anıyorum. Şimdi de Çin’den dünyaya yayılan Covid-19 pandemisiyle mücadele ediyoruz.
Hayatını kaybeden tüm insanlarımıza rahmet diliyorum.
