önce şarkıları ikiye katladılar 

sonra şiirleri yaktılar mısra mısra 
meşale oldular özgürlüğe 
adımızı gökyüzüne yazdılar 
durduk baktık öyle 
güzel çocuklardı hepsi 

önce yalnızlıktan çıkıp geldik 
yoğun kalabalık yıldızlarla demlendik 
şarkılar söyledik halaylar çektik 
durduk dinlendik, marşlar söyledik 
elin elimdeyken sevgilim 
daha bir kalabalığım dünyaya 
göğsümü siper ediyorum bir soluk 
gözün gözümün içindeyken 
ve benim için artık tek manzara budur 
adına yakamoz diyorum
benim için öyle, böyle bilinsin 
geçmişteki günler silinsin 
ne varsa yeniden yaşansın 
sen alnımın çatısına büyük harflerle yazıl 
mesela güller derlensin, 
bayraklar dalgalansın meydanlarda 
elin elimdeyken özgürdüm 
bağımsızlığımın timsaliydi ellerin 
baktığın her yer kutsal mabedim 

önce şarkıları ikişer kere söylediler 
nakarat gibi yaşadılar hayatı 
böylesi bir destanın kahramanıydı hepsi 
hepsinin bu hikayede payı vardı 
kim diye sorarlarsa, de ki; türk halkı 

anonim yalnızlıklar kuşatmış dört yanımı 
lazımsın bu savaşımda, gel haydi... 
oysa ben milyonum bu yalnızlığın içinde
rakımı getir saki, bu seferki başka biçimde... 
damla damla sığınıyor bir mülteci içimde... 

Osman Coşkun