sonra şiirleri yaktılar mısra mısra
meşale oldular özgürlüğe
adımızı gökyüzüne yazdılar
durduk baktık öyle
güzel çocuklardı hepsi
önce yalnızlıktan çıkıp geldik
yoğun kalabalık yıldızlarla demlendik
şarkılar söyledik halaylar çektik
durduk dinlendik, marşlar söyledik
elin elimdeyken sevgilim
daha bir kalabalığım dünyaya
göğsümü siper ediyorum bir soluk
gözün gözümün içindeyken
ve benim için artık tek manzara budur
adına yakamoz diyorum
benim için öyle, böyle bilinsin
geçmişteki günler silinsin
ne varsa yeniden yaşansın
sen alnımın çatısına büyük harflerle yazıl
mesela güller derlensin,
bayraklar dalgalansın meydanlarda
elin elimdeyken özgürdüm
bağımsızlığımın timsaliydi ellerin
baktığın her yer kutsal mabedim
önce şarkıları ikişer kere söylediler
nakarat gibi yaşadılar hayatı
böylesi bir destanın kahramanıydı hepsi
hepsinin bu hikayede payı vardı
kim diye sorarlarsa, de ki; türk halkı
anonim yalnızlıklar kuşatmış dört yanımı
lazımsın bu savaşımda, gel haydi...
oysa ben milyonum bu yalnızlığın içinde
rakımı getir saki, bu seferki başka biçimde...
damla damla sığınıyor bir mülteci içimde...
Osman Coşkun