Her öğrenci eğitim öğretim döneminde iki kez karne alır. Öğrenciyi ve aileyi heyecanlandıran karne alımı aslında öğrencinin karne dönemi içinde ne kadar ve gerçekten öğrendiğinin ve geliştiğinin karşılığıdır. Bu da hediye ile ödüllendirilmemelidir. İçinde sevgi olan hediye bir koşula bağlı olamaz. Ödülde – rüşvette yapay sevgi vardır. Öğrenme isteği ile çalışan bir çocuğun ödüle gereksinimi yoktur. Aile de bir vaatte bulunmaz. Ödül yerine öğrenme, araştırma, bulma, gelişmeyi, hedefleyen iç motivasyon oluşturulur. Ne yazık ki bugün resmi özel tüm okullar çocuklarımızda iç motivasyonu sağlayamıyor. Onun içindir ki okullarımızda gerçek öğrenme, araştırma, buluş, yaratıcılık ve gelişme olmuyor, sevilerek okula gidilmiyor, ders çalışılmıyor, ödül yapılmıyor. Aile de iç motivasyon oluşturmayı bilmediği, bilemediği için çocuğa ödül, hediye (dış motivasyon) sunuyor. Dış motivasyon (ödül, hediye) çocukta; Öğrenmek ve gelişmek için değil i,y, not almak için motivasyon oluşturur. Öğrenmeye karşı olumsuz bir tutum geliştirir. Kolaycılık yaratır, risk almaktan uzaklaştırır, zor işlerden kaçırtır. İyi not almak için etik olmayan yolların seçilmesine yolaçar. Sorumluluk alması engellenir. Yapay sevgi, gerçek sevgi kisvesi altına gizlenir. Ne yapılmalıdır? Hediye için değil, öğrenmek için çalışması gerektiği çocuğa anlatılmalıdır. Söz verildi ise – bir defalığa özgü güven yitirmemek için söz tutulmalıdır- Çocuk kendisi için eğitim aldığını bilmeli, notlara değil öğrenmeye odaklanmalıdır. Okullarda iç motivasyon ortamı yaratılmalıdır.